Carolina Orsi: "Ik doe detoxdagen met smoothies. Padel? Ontdekt met vader Nando"
Op haar palmares staan belangrijke medailles: goud op de Europese Spelen in 2023, een bronzen medaille op het wereldkampioenschap (beide in duo met Giorgia Marchetti) en de wil om op 33-jarige leeftijd te blijven verbazen. Carolina Orsi wil niet stoppen met groeien en dromen en na haar overwinning in Valencia samen met Nuria Rodriguez heeft ze haar volgende doel al in het vizier: " Ik wil graag bij de beste 20 van de wereld horen ." Ik heb het seizoen 2024 afgesloten op plek 28, al een geweldig resultaat, maar ik wil graag blijven groeien, ook al zal dat moeilijk zijn. Ik presteer goed. Na het toernooi in Valencia en nog een in Asturië begin ik aan de wereldtournee, beginnend in Amerika: twee toernooien in Mexico, daarna Miami en Chili”. Net als haar vader Nando , een voormalige doelman van Lazio en nu sportcommentator die haar ook zijn steun voor Lazio overbracht , heeft Carolina haar leven gewijd aan de sport en grote doelen bereikt.
Haar vader zegt altijd dat ze niet langer de dochter van Nando is, maar hij is de vader van Carolina...
“Ja, papa is zo, hij maakt graag grapjes (lacht, red.), het mooiste is dat ik onder die grap al de trots en het plezier kan zien die hij voelt als hij mij ziet spelen . Hij is altijd aan mijn zijde geweest, hij heeft mij altijd gevolgd en aangemoedigd. Ik denk dat het een beetje was alsof ik hem een tweede leven als speler gaf, omdat ze de adrenaline van de wedstrijd ook buiten het veld voelden en ik zag dat hij het leuk vond om mij te volgen. Ik voel zijn nabijheid, dus alles is perfect."
Hoe bereid je je voor op zo'n druk schema?
“ Ik train normaal gesproken 6 keer per week , met één rustdag. Dan is er natuurlijk nog het gedeelte op het veld, dat meestal 2 uur duurt. Eventueel is er nog een afsluitende sessie in de middag , die 60 tot 90 minuten kan duren. Dan is er nog de fysieke voorbereiding, die afhankelijk is van de periode: als ik minder belast ben, belast ik meer, terwijl ik naarmate de toernooien dichterbij komen meer werk aan snelheid, explosiviteit en conditie , waarbij de belasting altijd wordt gedoseerd op basis van de tijd van het seizoen.
Waaruit bestaat zijn dieet?
“Ik word gevolgd door een voedingsdeskundige. Mijn ontbijt hangt sterk af van de tijd van het jaar. Als ik een beetje moet afvallen, eet ik meestal yoghurt met rood fruit en een cappuccino met plantaardige melk . Als ik echt moet afvallen, eet ik er avocadobrood bij, dat zorgt ervoor dat ik goede vetten binnenkrijg. Ook eet ik er gerookte zalm, tonijn of rauwe ham bij . Ik probeer altijd een uitgebreid ontbijt te nuttigen. Voor de lunch probeer ik koolhydraten (pasta of aardappelen) te combineren met eiwitten die ik uit vis of vlees kan halen, aangevuld met een kwart bord groenten. Soms maak ik een mini-voorgerechtje met een caprese salade of een spinazieflan . Het avondeten volgt hetzelfde evenwichtsprincipe, waarbij u meer of minder koolhydraten eet, afhankelijk van de inspanning die u de volgende dag moet leveren. Dit is mijn typische dag, daarna doe ik meestal een keer per week of in de periode direct na een toernooi of een reis een detoxdag”.
Hoe werkt jouw detox?
“Normaal gesproken eet je bij toernooien in het restaurantbuffet , dus je hebt geen toegang tot de voedingsmiddelen en hoeveelheden die je graag zou willen controleren, te beginnen met bijvoorbeeld het simpele type olie. Samen met de voedingsdeskundige plannen we een paar dagen detoxen op basis van smoothies om gifstoffen af te voeren en het lichaam te zuiveren: 's ochtends neem ik een smoothie op basis van citroen en gember , 's middags eentje op basis van sinaasappel , mango en aardbei , met daarbij twee eieren en een beetje avocado. Want tijdens de detox kauw je sowieso niet veel en op psychologisch vlak is het moeilijk om zonder vast voedsel te leven. 's Avonds drink ik een smoothie van rode biet, kurkuma en gember . Zoals ik al zei, ik doe het meestal een keer per week, als ik thuis ben of na een toernooi. Ik voel me heel goed, mijn lichaam voelt veel lichter."
En op de wedstrijddag?
“Het hangt af van het tijdstip van de dag. Als we 's middags spelen, eet ik 's ochtends een lekker ontbijt met toast, avocado, tonijn of zalm, cappuccino of thee. Dan hangt het ervan af: als de wedstrijd tijdens de lunch is, kan ik ook een omelet met eieren eten bij het ontbijt, zodat ik klaar ben voor de wedstrijd. Maar als het later is, eet ik ook pasta, rijst of aardappelen bij de lunch om meer koolhydraten binnen te krijgen, samen met de klassieke eiwitten en groenten.
Kunt u in dit tempo even de tijd nemen om even helemaal los te komen? Wat zijn jouw passies?
“Ik hou heel erg van cinema. Helaas heb ik niet zoveel tijd om alle films en series te kijken die ik wil , ik heb een eindeloze lijst met dingen die ik nog moet zien (lacht, red.). Ik lees veel , vooral als ik in het vliegtuig zit of tussen wedstrijden door. Dan hangt het van het moment af, ik heb ook een passie voor puzzelen ontwikkeld (lacht, red.) die ik afwissel met videogames, winkelen en wat tentoonstellingen bezoeken . Ik probeer bezig te blijven. Natuurlijk volg ik ook sport, mijn vader is tenslotte zijn hele leven actief geweest in de voetbalwereld en ik ben nog steeds een groot fan van Lazio. Ik woon ook in Madrid, dus als er El Clásico is tussen Real Madrid en Barcelona is de sfeer altijd geweldig. Uiteraard blijf ik tennis volgen, de laatste jaren hebben we zoveel Italianen die het echt leuk maken om elk toernooi te volgen”.
Hoe is jouw passie voor padel ontstaan?
“Het gebeurde toevallig. Ik was met mijn gezin op vakantie aan de kust en Gianfranco Nirdaci, een vriend van mijn vader en voorzitter van het Padelcomité in Italië, nodigde mij en mijn vader uit om een wedstrijd te spelen. Destijds wist ik er nog helemaal niets van, zozeer zelfs dat ik het racket leende om te spelen, maar uiteindelijk was het niet alleen leuk, maar zei Gianfranco zelfs tegen me: 'Wow, je speelt goed, waarom probeer je het niet gewoon?' . Vanaf daar begon ik bij de Anieneclub, wat nog steeds mijn club is, en van hobby groeide het uit tot een echte baan. Tussen die vakantiewedstrijd en de Europese en Wereldmedailles zat een lange weg , maar het was en is nog steeds een prachtige reis”.
La Gazzetta dello Sport
